ÖZ GEÇMİŞ
ADI: SONGÜL
SOYADI: DEĞER
DOĞUM YERİ/TARİHİ: 01.06.1994 / MARDİN
NO: 13391034
HOBİ: ÇİÇEKLER
ÖĞRENİM BİLGİLERİ
LİSE: HOCA AHMET YESEVİ LİSESİ/ İZMİR
ÜNİVERSİTE: PAMUKKALE ÜNİVERSİTESİ HONAZ MESLEK YÜKSEK OKULU
8 Nisan 2014 Salı
6 Nisan 2014 Pazar
Açelya
Açelya, fundagiller (Ericaceae) familyasının ormangülü (Rhododendron) cinsinden bazı bitki türlerine verilen ad.
Anavatanı Kuzey Amerika ile Asya'nın tepelik bölgeleri olan bu bitkilerin çoğu ormanlarda, kayalık akarsu kıyılarında, bataklık ve gölge yerlerde yetişir. Bahar ya da yaz aylarında pembe, altın sarısı, ateş kırmızısı ve portakal renginin bütün tonlarında ya da beyaz renkte çiçekler açan küçük çalılık bitkilerdir. Açelyalar ormangülleri gibi, çürümüş bitki artıklarınca zengin, humuslu toprakları severler.
Japonlar, yaklaşık 1000 yıldır cüce açelyalar yetiştirmekte ve yöntemlerini gizli tutmaktadırlar. Hint açelyası 1680'de Hollandalılar tarafından Çin'den Avrupa'ya götürürlmüş ve bu türden Avrupa'ya özgü birçok yeni tür geliştirilmiştir. Bunlardan biri günümüzde Belçika'nın ulusal çiçeği olarak kullanılmaktadır.
Anavatanı Kuzey Amerika ile Asya'nın tepelik bölgeleri olan bu bitkilerin çoğu ormanlarda, kayalık akarsu kıyılarında, bataklık ve gölge yerlerde yetişir. Bahar ya da yaz aylarında pembe, altın sarısı, ateş kırmızısı ve portakal renginin bütün tonlarında ya da beyaz renkte çiçekler açan küçük çalılık bitkilerdir. Açelyalar ormangülleri gibi, çürümüş bitki artıklarınca zengin, humuslu toprakları severler.
Japonlar, yaklaşık 1000 yıldır cüce açelyalar yetiştirmekte ve yöntemlerini gizli tutmaktadırlar. Hint açelyası 1680'de Hollandalılar tarafından Çin'den Avrupa'ya götürürlmüş ve bu türden Avrupa'ya özgü birçok yeni tür geliştirilmiştir. Bunlardan biri günümüzde Belçika'nın ulusal çiçeği olarak kullanılmaktadır.
Nergis
.jpg)
.jpg)
Bu bitkilerde sap 20-80 cm kadar yükselebilmektedir. Soğanlı olan bu bitkilerde taç yaprakları beyaz veya sarının karışımları şeklindedir.
Anavatanı Avrupa olan bu bitkilerin en çok tür zenginliğine İspanya vePortekiz'de rastlanmaktadır. Ancak doğal olarak tüm Akdeniz kıyılarında, hatta bunun uzantısı olan Japonya'ya kadar aynı enlem dereceleri arasında görülmektedir. Dünyada Avrupa, Kuzey Amerika, Kuzey Afrika ülkelerinde tarımı yapılmaktadır.
Bu bitkinin soğanları en az 1 sene ara ile kullanılmaktadır. Zira çiçeğini vermiş olan soğan ekilirse, bir dahaki seneye çiçek vermez.
Narcissus poeticus, Türkiye'de Ege Bölgesi'nde özellikle Karaburun veMordoğan'da yetiştirilmektedir.
Amber Çiçeği
.jpg)
.jpg)
| Amber çiçeği: ebegümecigiller familyasından, özellikle Çin ve Hindistan'da doğal olarak yetişen, Yemen ve Hicaz'da ise çekirdeklerinden yararlanmak üzere sık olarak yetiştirilen bir bitkidir. Yazları sıcak olan iklimlerde yetişebilen amber çiçeği, 1,5 metreye kadar boylanabilen, yıldız şeklinde yaprakları bulunan, Temmuz ve Ağustos aylarında çiçeklenen bir çiçektir. Amber çiçeğinin tohumları C vitamini içermekle birlikte kabızlığı giderici mushil etkisi de vardır. Tohumlar demlendililerek kullanılır ancak 6 gr. fazlası Karaciğere zarar verir. | |
| AMBER ÇİÇEĞİ BİTKİSİ BAKIMI Amber çiçeği sıcak ve tropik iklimleri çok seven bir bitkidir. Dolayısıyla güneş almalı, toprağı sürekli nemli bulundurulmalıdır. Yaz aylarında yaprakları fıs fıs yardımıyla ıslatılması yerinde olacaktır. Amber Çiçeği tek yıllık ve odunsu olmayan bir bitkidir. Dolayısıyla gövdeleri çok fazla dirençli değildir. Güneşi çok sevse de yarı gölge alanlarda da yetiştirilebilir. Toprağının geçirgen olması ve su tutması oldukça önemlidir. | |
Menekşe
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Menekşe (Lat. Viola); İkiçenekliler sınıfının Menekşegiller familyasından çiçekleri tek renkli, bir ya da çok yıllık otsu bitkidir. Çiçekler genellikle koyu mor ya da beyaz renklidir. Yaprakları yürek biçiminde ve sapsızdır. Genellikle bahçelerde süs bitkisi olarak yetiştirilir. Yabani türleri de vardır. İlkbaharda çiçek açar. Kozmetik endüstrisinde esans elde etmek, tıpta ise terletici, balgam söktürücü, öksürük kesici, göğsü yumuşatıcı olarak kullanılır. Yaprakları kan arındırıcı, idrar söktürücü, kökleri ise kusturucudur. Menekşenin birçok türü vardır. En iyi bilineni hercai menekşedir. Türkiye’de doğal olarak 20 kadar türü yetişir. Kokulu menekşe bahçelerde yetiştirilir. Afrika menekşesi, anayurdu Doğu Afrika olan, koyu mor renkli küçük çiçekleri olan bir türdür. Süs çiçeği olarak saksılarda yetiştirilir. Cezayir menekşesi açık mavi renkli çiçekleri olan bir türdür, Türkiye’de de yetişir.
Menekşegiller, (Lat. Vioalaceae); İkiçenekliler sınıfının Parietales takımından bir familya. Bir ya da çok yıllık, otsu ya da ağaçsı bitkileri kapsar. 16 cinsi ve 850 türü vardır. Yaprakları almaşık ve basittir. Çiçekleri erdişi ve zigomorftur. Menekşegillerden tıpta yararlanılır.
Menekşegiller, (Lat. Vioalaceae); İkiçenekliler sınıfının Parietales takımından bir familya. Bir ya da çok yıllık, otsu ya da ağaçsı bitkileri kapsar. 16 cinsi ve 850 türü vardır. Yaprakları almaşık ve basittir. Çiçekleri erdişi ve zigomorftur. Menekşegillerden tıpta yararlanılır.
Sardunya
.jpg)
Sardunya (Scanted Leaved),turnagagasıgiller familyasındandır. anayurdu Güney Afrika olan çok yıllık bitki. Akdeniz ülkelerinde o kadar çok yetiştirilir ki Akdeniz'le özdeşleştirilmiştir. Kış'a dayanıklıdır. Pembe,sarı beyaz ve kırmızı tonlarında çiçeklerivardır. Eşeysiz ürer ve ekilen küçük bir parçadan büyüyebilir. Genel, sakız sardunyası, ceylan ve ıtır gibi türleri vardır. Sıcağı sever ve çok çiçek açması için bol güneş görmelidir. Gelişmesi için neme lüzum yoktur.Ayrıca bu çicek kızıl toprakta daha hızlı büyüyebilir.
Küpe Çiçeği
.jpg)
.jpg)
Küpe çiçeği: küpe çiçeğigiller (Onagraceae) familyasından Fuchsia cinsini oluşturan 100 türü bulunan bitki cinsidir. Büyük bölümünün anayurdu Amerika'nın tropikal bölgeleridir. Kırmızı, mor, pembe, beyaz renkte çiçekler açarlar.
Genel özellikleri
Küpe çiçeği, küpe gibi sarkık çiçekleri olan bir süs bitkisidir. Nemli, gölgelik yerlerde yetişir. Anayurdu Meksika’nın yüksek dağları, Güney Amerika ile Yeni Zelanda adasıdır. Çoğu küpe çiçeği kırmızı, pembe, mor ve beyaz çiçek açar. Avrupalılar küpe çiçeğini ilk olarak Güney Amerika İspanyol sömürgesi Yeni Grenada’da görmüşler, önce İngiltere’ye sonra da 1830’a doğru Fransa‘ya getirmişlerdir. Çiçek kısa zamanda yayılmış, parklarda, bahçelerde, evlerde yetiştirilmeye başlanmıştır. Küpe çiçeği gölgelik ve rüzgarsız yerleri sever, çiçekleri uzunca bir zaman dökülmeden kalır.
Doğada 100 türü bulunan Fuchsia cinsinin süs bitkileri yetiştiriliciliğinde oluşturulmuş bulunan birçok melezleri F.x hybrida adı altında toplanmıştır. Diğer önemli türleri F.corymbiflora, F.fulgens, F.magellanica, F.procumbens ve F.triphylla’dır.
Yetiştirme
Küpe çiçeği kuytu ve nisbeten gölge yerlerden hoşlanır. Suyu sever. Fide ekildiği zaman ince çubuklardan destek yapılırsa biçimli büyür. Askılı saksılara da dikilebilir. Bu durumda pek zarif bir şekilde sarkacak ve destek istemiyecektir. Havalar soğumaya başlayınca içeri alınır. Camekanlı bir balkon, bitkinin kışı sağlıkla geçirmesine yetecektir. Kış sonuna doğru bitki derince budanır ve saksı değiştirilir. Çelikleri ayrı saksılara dikilerek yeni bitkiler elde edilebilir.
İklim İstekleri
Kış aylarında genç bitkiler optimum10-14 C sıcaklığa, yaşlı bitkiler ise 4-7C’lik sıcaklığa gereksinim duyarlar.Yüksek orantılı nem ister ve yarı gölge yerleri sever. Doğrudan güneş ışığı altında bırakıldığında yaprak ve çiçek dökülmeleri olur.
Toprak İsteği
John Innes saksı kompostu No.3’te iyi gelişir. Boynuz ve tırnak unu ile kalsiyum fosfat ve potasyum sülfat oranları 3 kat artırılırsa bu karışım bitkiye verilmesi için uygun halde bir toprak karışımı olur.
Ayrıca, hacim olarak 2 kısım tınlı toprak, 1 kısım yaprak çürüntüsü, ahır gübresi ve kumun karışımıyla elde edilen harç da kullanılabilir.
Üretim Tekniği
Üretimi tohum ve çelikler yapılır. Tohumlar Mart veya Nisan ayında ekilerek 16C’de çimlendirilir. Başlıca üretim şekli çeliklerdir. Çelikler üzerinde çiçek bulunmayan uç sürgünlerinden 7.5-10 cm uzunluğunda olmak üzere Mart ayında yapılır. Alınan çelikler hacim olarak eşit miktarlarda turba ve kum karışımında köklendirilir. Ortam sıcaklığı 16C dolaylarında tutulursa, çelikler 10-15 günde köklenirler.
Küpe çiçekleri terminal çeliklerle üretilir. Anaç bitkilerden fazla çelik alabilmek için sürekli kısa gün şartlarında ve 15o C sıcaklıkta tutulur.
Çelikler serada köklendirme ortamına dikilir. Ortamın ısıtılması köklendirmeyi çabuklaştırır. 15o C gece sıcaklığında sislemeyle 10-14 günde köklenir. Bütün yıl yetiştiriciliğe uygun olduğu için çelikler istenilen zamanda alınır.
Köklenen çelikler 12 cm. lik saksılara dikilir. Ortamın gözenekli ve iyi geçirgen olması gerekir. Saksılanmış fideler 17o C gece sıcaklığında bir süre kısa gün şartlarında büyütülür. Sürgünler 6-7 boğum olduklarında 4 boğum üzerinden uçları alınır. Yan sürgünlerin gelişmesi teşvik edilmiş olur.
Uç alındıktan 4 hafta sonra çiçek tomurcuğu oluşumunu teşvik etmek için gene 17o C gece sıcaklığında yastıklara uzun gün koşulu uygulanır. Uzun gün bitkilere 21 gün süre ile 4 saat ilave aydınlatma ile sağlanır. Fazla uzun gün uygulama bitkilerin uzun ve tepelerinin ağır olmasına neden olur. Bu nedenle 21 gün sonunda çiçek açıncaya kadar tekrar kısa gün şartları uygulanır. İlk uzun gün uygulamasından sonra bitkiler takriben 50 gün içinde çiçekler açarlar. Büyüme ve gelişme için en uygun gece sıcaklığı 15-18o C dir.
Gübreleme
Her yıl Şubat-Mart aylarında saksı değiştirme yapılır. Nisan-Ağustos ayları arası haftada bir kez 2-3 g/1 kompoze gübre verilir. Yüksek orantılı nemin yanı sıra ilkbahar ve yaz aylarında bol miktarda suya gereksinim gösterir.
Sulama
Özellikle sıcak günlerde yapraklara su püskürtülmelidir. Saksı toprağı gereğinden çok nemli tutulursa tomurcuklar da dökülmeler görülür. Dinlenme dönemi olan Eylül-Şubat ayları arası verilen su miktarı azaltılmalı, ancak toprak hiçbir zaman tümüyle kuru bırakılmamalıdır.
Budama
Çok fazla boylanmış bitkiler Şubat ayında kuvvetlice budanırlar. Genç bitkilerde ise, dallanmayı teşvik etmek için yine Şubat ayında uç alma yapılır.
Hastalık ve Zararlılarla Mücadele
Önemli hastalıkları Virüs, Kök Çürüklüğü, Solgunluk, Pas ve Kurşuni Küf; zararlıları ise Nematodlar, Kırmızı Örümcekler, Thripsler, Yaprak Bitleri, Beyaz Sinek ve Unlu Bitler’dir.
Çimdikleme: Uzun dalların uçlarını çimdiklemek yan dalların gelişmesini sağlayarak bitkinin daha hacimli ve daha çok çiçekli olmasını sağlar. Eskimiş çiçekleri de kopartın, çünkü çiçeklenmeyi azaltırlar.
Genel özellikleri
Küpe çiçeği, küpe gibi sarkık çiçekleri olan bir süs bitkisidir. Nemli, gölgelik yerlerde yetişir. Anayurdu Meksika’nın yüksek dağları, Güney Amerika ile Yeni Zelanda adasıdır. Çoğu küpe çiçeği kırmızı, pembe, mor ve beyaz çiçek açar. Avrupalılar küpe çiçeğini ilk olarak Güney Amerika İspanyol sömürgesi Yeni Grenada’da görmüşler, önce İngiltere’ye sonra da 1830’a doğru Fransa‘ya getirmişlerdir. Çiçek kısa zamanda yayılmış, parklarda, bahçelerde, evlerde yetiştirilmeye başlanmıştır. Küpe çiçeği gölgelik ve rüzgarsız yerleri sever, çiçekleri uzunca bir zaman dökülmeden kalır.
Doğada 100 türü bulunan Fuchsia cinsinin süs bitkileri yetiştiriliciliğinde oluşturulmuş bulunan birçok melezleri F.x hybrida adı altında toplanmıştır. Diğer önemli türleri F.corymbiflora, F.fulgens, F.magellanica, F.procumbens ve F.triphylla’dır.
Yetiştirme
Küpe çiçeği kuytu ve nisbeten gölge yerlerden hoşlanır. Suyu sever. Fide ekildiği zaman ince çubuklardan destek yapılırsa biçimli büyür. Askılı saksılara da dikilebilir. Bu durumda pek zarif bir şekilde sarkacak ve destek istemiyecektir. Havalar soğumaya başlayınca içeri alınır. Camekanlı bir balkon, bitkinin kışı sağlıkla geçirmesine yetecektir. Kış sonuna doğru bitki derince budanır ve saksı değiştirilir. Çelikleri ayrı saksılara dikilerek yeni bitkiler elde edilebilir.
İklim İstekleri
Kış aylarında genç bitkiler optimum10-14 C sıcaklığa, yaşlı bitkiler ise 4-7C’lik sıcaklığa gereksinim duyarlar.Yüksek orantılı nem ister ve yarı gölge yerleri sever. Doğrudan güneş ışığı altında bırakıldığında yaprak ve çiçek dökülmeleri olur.
Toprak İsteği
John Innes saksı kompostu No.3’te iyi gelişir. Boynuz ve tırnak unu ile kalsiyum fosfat ve potasyum sülfat oranları 3 kat artırılırsa bu karışım bitkiye verilmesi için uygun halde bir toprak karışımı olur.
Ayrıca, hacim olarak 2 kısım tınlı toprak, 1 kısım yaprak çürüntüsü, ahır gübresi ve kumun karışımıyla elde edilen harç da kullanılabilir.
Üretim Tekniği
Üretimi tohum ve çelikler yapılır. Tohumlar Mart veya Nisan ayında ekilerek 16C’de çimlendirilir. Başlıca üretim şekli çeliklerdir. Çelikler üzerinde çiçek bulunmayan uç sürgünlerinden 7.5-10 cm uzunluğunda olmak üzere Mart ayında yapılır. Alınan çelikler hacim olarak eşit miktarlarda turba ve kum karışımında köklendirilir. Ortam sıcaklığı 16C dolaylarında tutulursa, çelikler 10-15 günde köklenirler.
Küpe çiçekleri terminal çeliklerle üretilir. Anaç bitkilerden fazla çelik alabilmek için sürekli kısa gün şartlarında ve 15o C sıcaklıkta tutulur.
Çelikler serada köklendirme ortamına dikilir. Ortamın ısıtılması köklendirmeyi çabuklaştırır. 15o C gece sıcaklığında sislemeyle 10-14 günde köklenir. Bütün yıl yetiştiriciliğe uygun olduğu için çelikler istenilen zamanda alınır.
Köklenen çelikler 12 cm. lik saksılara dikilir. Ortamın gözenekli ve iyi geçirgen olması gerekir. Saksılanmış fideler 17o C gece sıcaklığında bir süre kısa gün şartlarında büyütülür. Sürgünler 6-7 boğum olduklarında 4 boğum üzerinden uçları alınır. Yan sürgünlerin gelişmesi teşvik edilmiş olur.
Uç alındıktan 4 hafta sonra çiçek tomurcuğu oluşumunu teşvik etmek için gene 17o C gece sıcaklığında yastıklara uzun gün koşulu uygulanır. Uzun gün bitkilere 21 gün süre ile 4 saat ilave aydınlatma ile sağlanır. Fazla uzun gün uygulama bitkilerin uzun ve tepelerinin ağır olmasına neden olur. Bu nedenle 21 gün sonunda çiçek açıncaya kadar tekrar kısa gün şartları uygulanır. İlk uzun gün uygulamasından sonra bitkiler takriben 50 gün içinde çiçekler açarlar. Büyüme ve gelişme için en uygun gece sıcaklığı 15-18o C dir.
Gübreleme
Her yıl Şubat-Mart aylarında saksı değiştirme yapılır. Nisan-Ağustos ayları arası haftada bir kez 2-3 g/1 kompoze gübre verilir. Yüksek orantılı nemin yanı sıra ilkbahar ve yaz aylarında bol miktarda suya gereksinim gösterir.
Sulama
Özellikle sıcak günlerde yapraklara su püskürtülmelidir. Saksı toprağı gereğinden çok nemli tutulursa tomurcuklar da dökülmeler görülür. Dinlenme dönemi olan Eylül-Şubat ayları arası verilen su miktarı azaltılmalı, ancak toprak hiçbir zaman tümüyle kuru bırakılmamalıdır.
Budama
Çok fazla boylanmış bitkiler Şubat ayında kuvvetlice budanırlar. Genç bitkilerde ise, dallanmayı teşvik etmek için yine Şubat ayında uç alma yapılır.
Hastalık ve Zararlılarla Mücadele
Önemli hastalıkları Virüs, Kök Çürüklüğü, Solgunluk, Pas ve Kurşuni Küf; zararlıları ise Nematodlar, Kırmızı Örümcekler, Thripsler, Yaprak Bitleri, Beyaz Sinek ve Unlu Bitler’dir.
Çimdikleme: Uzun dalların uçlarını çimdiklemek yan dalların gelişmesini sağlayarak bitkinin daha hacimli ve daha çok çiçekli olmasını sağlar. Eskimiş çiçekleri de kopartın, çünkü çiçeklenmeyi azaltırlar.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)